Een zonnige vrijdagmiddag. Veertien dagen voor het Lemmer weekend. Kom laten we vandaag de Saab eens inspannen en een ritje maken. Ondanks dat ie alweer enige weken op stal had gestaan slaat de motor direct aan en glijdt de Saab soepel naar buiten. Maar .. er lekt iets. Doe de klep eens open, even kijken wat er gaande is.
Dan blijkt dat de benzinepomp er de brui aan heeft gegeven. De Saab rijdt al jaren naar tevredenheid op lpg. Veel schoner dan benzine zo is de overweging hierbij. In het voorjaar is de benzinetank helemaal leeg gemaakt en daarna gevuld met een aantal liters Aspen. Daarmee zou het issue van viezigheid in de tank door verouderende benzine uit de wereld moeten zijn. Zou dat voor het membraam het laatste oordeel geworden zijn?
Veel tijd om daarover te denken is er niet. Er klinkt een gereutel voor in de motor. Gelijk stopt de koelvin met draaien. Daarmee zijn ook de waterpomp en de generator stilgevallen. Mmm, dat is niet goed, “zet uit” roep ik.
Zondagochtend samen maar even kijken wat er mis is. Generator met koelvin en waterpomp draaien soepel rond, te soepel eigenlijk. Want waar is de druk van de balans as. Overall aan, sleutels en schroevendraaiers erbij. Achtereenvolgens worden de motorkap en het voorfront gedemonteerd. Dat geeft nog weinig verbetering. Dynamo verwijderen en het distributiedeksel losschroeven. Oeps. Het balans as tandwiel wordt in al haar treurigheid zichtbaar. Als een oude oma zonder gebit grijnst het wiel ons geheel tandeloos aan. Dit is niet goed, dat is wel duidelijk.
Maar eens op zolder gaan kijken. In de hoek met Saab onderdelen moet nog een distributieset liggen. Die was, alweer enige jaren terug, meegekomen met de aankoop van een restpartij Volvo onderdelen. Daar hoorde ie niet tussen en zodoende was ie bij mij terechtgekomen. Glimmend en nieuw, in originele Saabverpakking. Maar de fabricage had, gezien het merkteken op de drie wielen, bij Fomoco plaatsgevonden.
Appeltje eitje zou je denken. Maar daar had Murphy andere ideeën bij. De hoogte van de carter pan verhindert het wisselen van de onderste twee distributie wielen. Mwah, dan ook deze…. Maar dat gaat dus niet zomaar. Om het carter open te schroeven dient de motor te worden uitgenomen, zo dicteert Hayens.
“Deze Saab gaat dit jaar niet naar Lemmer” dat was inmiddels wel duidelijk geworden. Motor uitbouwen, reviseren en weer inbouwen in tien dagen, dat lijkt toch erg ambitieus. Toch maar de koe bij de horens vatten. Radiator leeg laten lopen en slangen los maken. Versnellingsbak, startmotor, uitlaat losmaken. Wat zitten er toch een hoop bouten in zo’n ding.
Eind van de dag via een webshop de nodige materialen bestellen: pakkingen et, benzinepomp, oliekeringen. Maar ook gelijk een koppelingsplaat en drukgroep. Die zijn ook aan de laatste levensfase bezig. En nu de motor toch gelicht gaat worden is het natuurlijk wel zaak om dat ook aan te pakken.
Heel veel jaren geleden heb ik ook weleens de motor eruit en weer erin gesleuteld. Dat ging toen nog met een metselsteiger aan beide zijden van de Saab. Daaroverheen lag een badding waaraan een takel was bevestigd. Na het ophijsen van het blok werd de carrosserie naar achteren geduwd. Tegenwoordig gaat dat geavanceerder met een soortement “mechanische verpleegster”. Oftewel een motorlift geleend. Hiermee het blok uit de Saab getild en in de aanhanger gelegd.
Inmiddels was er een uitnodiging van Selling Machine Service aan het Rak in Westzaan. Alle gereedschap en apparatuur is daar aanwezig om het blok tot op het bot te fileren, te reviseren en ook weer rijklaar te maken. Als eerste actie is het blok in een motorspit gehangen. Hiermee is het “Arbo verantwoord” sleutelen geworden. John Storm, is bereid om de revisie te begeleiden. Hij heeft al tig van deze klussen geklaard en kan de binnenkant van deze motor wel dromen. Binnen no time zijn carter pan, vliegwiel, klepstoters en diverse ander delen er afgeschroefd. Deze onderdelen worden gekeurd op bruikbaarheid. Een aandrijfas voor de oliepomp en een koelvin lager komen niet door de keuring. Gelukkig zijn vervangende onderdelen via de webshop te bestellen.
Deze motor heb ik ruim twintig jaar geleden uit Zweden meegenomen. Hij kwam toen uit een Ford Taunus die als “filmcar” was gebruikt. Oftewel autocross. Maar de motor was een 20.000 km daarvoor geheel gereviseerd en in perfecte staat. Zo werd mij verzekerd. Bovendien zou dit een 1700 CC motor zijn. In de Saab zat origineel een 1500 CC. Dat feit heb ik altijd voor “waar” aangenomen, maar waar zie je dat aan? Nou gelukkig staat er in de krukas “1.7” gegraveerd. Daarmee is alle twijfel over dit punt verdwenen.
Intussen de motorruimte schoonmaken en de bodemplaat opnieuw in de undercoat zetten. Klepdeksels en luchtfilterhuis krijgen een opfrisbeurt met zwarte spuitverf. Het geheel is zo beschermd tegen de geniepige activiteiten van het roestduiveltje. Uiteraard komt het geheel hiermee niet in showroomstaat. Het is een keuze die al jaren geleden is gemaakt om de auto “gebruikt en verzorgd” te houden.
Met een zelfde soort nonschalance waarmee wij een eitje staan te bakken of thee zetten, zo tovert John de pakkingen en distributie tandwielen weer op het blok. Binnen no-time is het weer een compleet geheel en kan het worden terug gehangen in de Saab. Nog even alles vastschroeven en aansluiten, nieuw voorpotje erop, olie en koelvloeistof vullen. En dan het grote moment.
Deze Saab kan weer jaren mee.