Als liefhebber van het oude Engelse rollend erfgoed speur ik met regelmaat de website www.carandclassic.co.uk af. Ik heb daar meer dan één keer een auto gevonden die tijdelijk of nog steeds in mijn garage staat. Een TR4 uit Nevada USA of de MG TF uit Longbeach USA. De TR4 heeft inmiddels een nieuwe eigenaar en wordt door hem geprepareerd om in de toekomst stevige rally’s te gaan rijden. De MG TF uit 1955 staat nog in de garage maar gaat nog dit jaar naar de RDW voor zijn Nederlandse kenteken. Die heeft bijna drie jaar op bokken gestaan dus dat wordt ook wel eens tijd…
Maar recent viel mijn oog op een links gestuurde Morris Minor Van die te koop stond in Norwich in Engeland. De klassiekers zijn daar pittig geprijsd maar de aangekondigde Brexit sloeg een licht deukje in de Engelse Pond dus werd het interessant om contact op te nemen met de Engelse eigenaar. Hij bleek een ondernemer in roerende en onroerende goederen te zijn. De Morris had hij ingeruild op een partij Rolls Roys onderdelen die werd verscheept naar Oostenrijk. Ook het kleine Engelse bestelautootje werd verscheept maar dan de andere kant op.
De Morris Minor Van bleek niet echt veel aftrek te vinden op het Britse eiland. Vergelijk het met een rechts gestuurde auto hier. De Engelsen zijn niet van de links gestuurde auto’s. Ik had me dan ook voorgenomen om ‘wat tijd te rekken’ met het risico dat een ander de overtocht wel zou maken. Dat gebeurde niet en dus werd het na ruim twee maanden tijd om maar eens een afspraak te maken en de Stena Line te boeken vanuit Hoek van Holland naar Harwich.
Op zondagmiddag scheepten we in. Mijn broer en ik. We kwamen in de avond aan in Harwich en hadden een hotel geboekt in Colchester. Na een avondje bieren aan de bar en een stevig Engels ontbijt gingen we op maandagochtend richting Norwich.
Ik had als aanrijdpunt het adres van een Lotus/Maserati dealer gekregen en zou de verkoper bellen als ik daar was aangekomen. Binnen tien minuten draaide er een AMG Mercedes het terrein op en Simon meldde zich spontaan als verkoper bij die twee Hollanders. Een aardige en keurige Engelsman. We reden vervolgens achter hem aan want de Minor stond bij een relatie van hem in een stalling. Smalle en kronkelige weggetjes dwars door het Engelse landschap brachten ons uiteindelijk op het erf van een handelaar in lompen en metalen. Althans die indruk hadden wij. Er stond ook een loods en daarin stond de Minor. Ik zal het verhaal kort houden. Simon wilde er na een paar maanden graag vanaf en ik wilde hem binnen een paar minuten graag hebben. Over de prijs werden we het redelijk snel eens en de Morris werd opgeladen voor transport naar weer het vaste land van Europa. Niet terug naar een alpendorp in Oostenrijk maar naar Assendelft. En daar staat hij inmiddels alweer een paar weken. Er moet nog wel wat aan gedaan worden en hij moet nog worden beletterd in de stijl van de vijftiger jaren: Skyline Reclame…Decoratie & Reclameschilders. Ik hoop hem volgend jaar een keer in te zetten als ‘kofferbak koffiestop’ auto bij een toerrit.
