Bovenstaande kreet slaat niet op het rijgedrag van leden van de ORCA, maar op de bijzondere belevenis die de leden opdeden tijdens de Zomerrit, welke gehouden werd op zondag 28 juni 2015. SKYLINE , het reclamebureau van Hans en Annie Nijpels welke de rit mogelijk maakte, pakte al direct goed uit met een stralend zonnetje en koffie met roomsoesjes, op de locatie van het bedrijf aan de Vredeweg te Zaandam. Een keur van automobielen stond te “trappelen” om op pad te gaan. Van DAF 44 tot Maserati , van Mazda Wankel tot Porsche Speedster, er stond voor elk wat wils. Dat maakt de ORCA ook zo bijzonder. Geen rijen met dezelfde auto’s, maar variatie in merken door de passie van ieder lid. Zoveel mensen, zoveel wensen, zei mijn oma altijd en zo is het. Zoveel mensen, zoveel (verschillende) auto’s zou een variant hierop kunnen zijn.
De zomerrit begon richting Oostzaan. Langs de prachtige huizen die aan de rand van het Twiske gebouwd zijn, reden we richting Neck en Jisp, waar de eerste koffie pauze gepland stond. Toen de eerste auto’s reeds arriveerden stonden Hans en Annie nog met “rokende” banden uit te blazen. Je pand afsluiten en de boel opruimen kost vaak meer tijd als gepland, maar een “Zaans kwartiertje” moet kunnen en de koffie was heerlijk. De waterstand in het schitterende veen/weide gebied van Jisp, werd nogal fors verhoogd. Gelukkig was het zondag en werd geen van de wildplassers op de bon geslingerd.
Door Wormer en over de Bartelsluis ging de rit verder via Zaandijk en Westzaan naar Beverwijk, met als eindbestemming Velsen-Noord.
Hier wachtte ons een heerlijke lunch, wederom verzorgd door de Annie en Hans. Na de lunch gingen we op bezoek bij de stichting WAKAN, gevestigd in een rustiek kerkje. In dit kerkje is een situatie nagebootst, zoals blinde mensen hun omgeving waarnemen. Je vindt er een park, een drukke straat, een winkeltje, grindpaden en stoepen, af en op stapjes en een complete bar met bediening. Niets vreemds zult u zeggen, maar het wordt anders als dit in volslagen duisternis plaats vindt.
Wij werden, na uitleg van een medewerkster, in 3 groepen van 7 mensen ingedeeld. Elke groep werd begeleid door een visueel gehandicapte. Eenieder werd voorzien van een “voelstok” en daarna de duisternis ingestuurd. Dat de leden van de ORCA hierna erg “close” met elkaar zijn geworden is niet verwonderlijk. Je schuifelde rond in deze “darkroom” en kwam gewild of ongewild regelmatig in contact met een andere “schuifelaars”. Bizar gewoon hoe moeilijk het is om in volslagen duisternis op andere, dan je gezichtszintuigen, te moeten vertrouwen. Al voelend met je stok strompelde je langs planten en verschillende wanden. Besteeg je bruggetjes en werd je “plat” gereden door een bus die je niet hoorde aankomen. De “ziende” mens gebruikt slechts 50 % procent van zijn andere zintuigen, naast zijn ogen. Visueel gehandicapten zijn genoodzaakt om hun wel werkende zintuigen, optimaal te benutten en horen en voelen veel meer dan wij.
Na het schuifel avontuur belanden we uiteindelijk in de bar, waar je wederom in het donker, een bestelling kon plaatsen en afrekenen met uitsluitend muntgeld. Een heel aparte ervaring. Via de disco, waar de ervaren schuifelaars onder ons, zich nog even lieten verleiden tot een dansje, ging het richting uitgang. De volgende groep stond alweer klaar om de “darkroom” in te gaan.
De rit die volgde, liep oorspronkelijk via de sluizen en de andere kant van het Noordzee kanaal naar de pont van Buitenhuizen. Daar ging het door de Dorpsstraat te Assendelft naar het woonhuis van Annie en Hans, waar een warm en koud buffet was klaargezet. Omdat de verwachting na de uitstekende lunch van het zelfde koppel, hooggespannen was, konden enkele leden zich niet bedwingen en kozen de snelste weg naar Assendelft.
Het buffet was weer super! De entourage ook. Wat een mooi plekje hebben jullie daar gecreëerd!
De zomerrit bestond niet alleen uit een toerrit, maar ook de intelligentie werd getest. Vragen als “hoeveel klinkers “ zitten er in Zaandammerstraat? Nou u begrijpt het al, ondergetekende ging er met boter en suiker in. Twee miljoen, schreef ik op, terwijl bij goed lezen je het aantal klinkers in het WOORD Zaandammerstraat moest opschrijven. Zelfs de poedelprijs ging aan mijn neus voorbij. Gelukkig maakte Siem een ieder nog blij met een sleutelhanger met lampje. Kan ik toch nog ergens mijn licht opsteken.
Wie wel met vlag en wimpel door de test kwamen, dat waren Bob en Silva en Lia en Martin. Ze eindigden op een gedeelde 1e plaats. Lia en Martin grossierden al in 1e plaatsen en gunden deze zege aan het andere koppel. Een fles wijn en eeuwige roem werd hun deel. Na de nodige alcoholische versnaperingen zat deze heerlijke dag er weer op en gaat onze dank uit naar Annie, Hans en Siem die dit mogelijk hebben gemaakt. We kijken we alweer uit naar de volgende Orca rit, welke plaatsvindt tijdens het Garderen weekend van 4 t/m 6 september. U doet toch ook weer mee?
Ton Lameijer