Het was in 1974 toen en mijn vader en ik in de showroom van de toenmallge Citroën-dealer in Zaandam garage Bakker, keken naar een nieuwe auto. Pa was fan van Citroen en had twee Eenden en een Ami6 (rood met wit dak) gehad en een DS was al jaren zijn droom. Ik zie hem nog zo liggen in de showroom blauw van binnen en blauw van buiten. Pa was absoluut geinteresseerd maar had ook wel interesse in een ‘veilige’ auto en de merken Volvo en Saab spraken hem in dat kader ook zeker aan. Dat het uiteindelijk een Volvo Amazone 1225 werd, was eigenlijk geheel te wijten aan die ene opmerking van de verkoper die meldde dat er een nieuwe spectaculaire opvolger van de DS in aantocht was. Het werd daarom een Volvo. Al die jaren er na bleven pa en ook ik, met bewondering kijken naar de DS. Vooral tijdens onze vakanties in Frankrijk werden wij natuurlijk erg lekker gemaakt eind jaren zestig en begin jaren zeventig.
Ik beloofde mijzelf een DS als ik ooit nog eens goed in de slappe was zou komen te zitten In 2000 was dit het geval. Ik ging op zoek naar een hele mooie DS. Na enige tijd zoeken kwam ik via internet in contact met de heer Manders in Tegelen. Hij had de uitvoering die ik zocht staan. Na 24 jaar had hij besloten om afstand te doen van de 2,3 Injection Eleqtronique. Hij was de tweede eigenaar en de auto was destijds gekocht door zijn plaatsgenoot Dr. Claessen die een groot DS liefhebber was en de auto drie jaar in zijn bezit had. De 02-26-XM was zijn 5e. De heer Manders was nooit van plan geweest om de auto zo lang te houden maar de buitengewoon lage inruilprijs na 6 jaar deed hem besluiten om de auto dan maar te houden. Hij zette hem in zijn verwarmde garage en reed er steeds minder mee. 96.000 Originele kilometers had de auto gereden toen ik hem na een bijzondere onderhandeling van hem mocht kopen. De eisen van Manders waren: de auto mag niet in de buurt van Limburg terecht komen want ik wil hem niet meer zien. Hij moest in handen van een liefhebber komen die er geen LPG in mag bouwen en er niet dagelIjks mee mag gaan rijden.
De dag dat ik de auto voor het eerst zag zal ik niet snel vergeten. Wij hadden heel wat DS’en gezien maar zo origineel als deze was, dat had ik nog nooit gezien. De prijs was buitensporig hoog; 45.000 gulden. Maar ik kreeg er, naar later bleek, een Audi Avant achterbak vol met originele onderdelen bij geleverd. Bijna alle vitale onderdelen had ik in één keer. Ik schat dat ik alleen al 10 oliefilters meekreeg. DS Keizer in Amsterdam liep de auto zorgvuldig na en toen bleek dat de auto gewoon echt goed was. Eigenlijk was het lekke stuurhuis en een kapotte fuseekogel het ergste.
Zelf demonteerde ik heel veel accessoires van dubieus allooi die Manders er in de loop van de tijd had opgezet. De demontage maakte de auto weer echt origineel. Vele mooie tochten volgden. Hoogtepunten waren de Citron Pressee’s die ik met rnijn vader reed. Onvergetelijk in vele opzichten. Vijf probleemloze jaren met de auto volgden. Ik reed er totaal zo’n 12.000 km mee. Inmiddels kwam er wel een Jaguar XJS en later een Jaguar XKR bij. Het probleem werd de stalliung. Dat kan niet bij huis helaas en stalling elders beviel niet goed. Hiernaast had ik al vijf jaar een aan tal vragen over de auto open staan. De kleur beige Tonolet klopte volgens het boek van Jan de Lange niet met de binnenkleur; donkergroen velours. Er waren zo nog wat vragen. Ik belde na viereneenhalfjaar Manders. Hij kon mij aardig verder helpen.
Ik achterhaalde het adres van de eerste eigenaar en het bleek dat de echtgenote van de eerste eigenaar toen nog in leven was en nog steeds op hetzelfde adres woonde. Ik belde en mevrouw Claessen nam inderdaad op. Zij kon zich de auto niet meer herinneren maar adviseerde om een brief te sturen met een foto; haar zoon zou het weIlicht weten.
Tot mijn groot genoegen belde enige weken later Hans Claessen op. Hij bleek een grote autoliefhebber en was enthousiast dat de mooiste auto van zijn vader nog rondreed en in zeer goede conditie was. Hij wist mij te vertellen dat hij destijds de auto samen met zijn vader op de AutoRai had gekocht. Ik kreeg spontaan de brochure en de offerte berekening van destijds van hem opgestuurd. Wat een cadeau. Ik was er echt van onder de indruk dat hij dat aan mij toevertrouwde. Helaas was zijn vader veel te vroeg overleden maar de auto had een ongelofelijke emotionele waarde voor hem. Op al mijn vragen wist hij het antwoord. Zijn vader had een collega met een DS in dezelfde binnen- en buirenkleur combinatie. Hij vond dat schitterend maar in 1973 werd deze combinatie niet meer geleverd. Toch kreeg hij het voorelkaar om de combinatie nog een keer te Iaten maken.
Hans en ik hadden dus al aardig wat raakvlakken. Niet alleen zijn we naamgenoten, ook onze partners hebben dezelfde naam: Yvonne. Verder waren onze vaders vrienden van de DS, beiden zijn wij grote autoliefhebbers. Ook hij heeft een Jaguar. We hielden een klein jaar een leuk e-mail contact. Toen ik uiteindelijk besloot om de auto mogelijk te gaan verkopen, was het niet meer dan logisch dat ik Hans belde. Hij had net een Porsche gekocht en stalling was ook bij hem een probleem. Hij besloot echter wel dat hij de auto graag wilde hebben. Lk had absoluut geen haast en na enige maanden had hij een stalling gekocht zodat de deal gemaakt kon worden. Aan Hans wilde ik de auto wel verkopen. Ik had hem vrijwel zeker aan niemand anders verkocht. We waren inmiddels dusdanig van elkaars reilen en zeilen op de hoogte en ik had al zoveel over de auto aan hem geschreven dat hij de auto ongezien kocht.
Nog voor de dag van de overdracht gaf ik de DS nog een laatste Onderhoudsbeurt. Hans Claessens had inmiddels voor zijn wagenpark een stalling gekocht en op 19 maart 2009 was de overdrachtsdatum. Het was voor Hans en mij een emotioneel moment. Net als Manders bij mij deed, gaf ik Hans ook weer een berg onderdelen mee. We zijn alweer bijna een jaar verder en het blijft een mooi verhaal. En eigenlijk toch ook wel weer heel erg frappant dat de DS overgedragen werd in maart, bijna op dezelfde dag dat de auto in 1973 op kenteken werd gezet. Een DS-fan zal ik altijd blijven. Zo was ik ook in Parijs, zonder DS weliswaar, maar het blijft trekken zo’n magnifieke automobiel. Vele mooie herinneringen heb ik aan de DS. Ik sluit zeker niet uit dat er ooit weer één in mijn bezit komt. We zijn op zoek naar een ander huis en één van de eisen aan het nieuwe huis zal duidelijk zijn: een grote garage of de mogelijkheid om een mooie garage neer te zetten.
Hans en ik hebben nog steeds contact, een contact dat ik zeer waardeer. Ik heb al vele auto’s gehad maar bij een DS wil je de auto blijven volgen. Een ding is zeker de 02-26-XM is op de juiste plek terecht gekomen en dat doet iedere DS liefhebber heel goed.